دل نوشته ای با کرونا ویروس
این روزها با هر شخصی که صحبت می کنی محال است از تو نگوید. تو با خود چه داری که همه ایران نه همه دنیا را درگیر خود کردی؟
درست است که جان چندین هزار نفر را در دنیا گرفتی اما بی انصافی است اگر از تو به خاطر کارهای مثبتی که انجام داده ایی تشکر نکنم:
-از تو تشکر میکنم به خاطر اینکه؛ از مرگ انسان هایی که هر روز جانشان را می گیری دیگر بی تفاوت نیستم بلکه به این فکر میکنم که تو به من هم نزدیکی. اینجاست که به خدا نزدیک تر شدم و هر روز با خود گفتم استغفرالله ربی و اتوب الیه.
-از تو تشکر می کنم به خاطر اینکه؛ نمی دانستم زیارت اماکن مقدسه چه نعمت بزرگی است، اکنون متوجه شدم که چقدر دلم برای حرم بی بی معصومه و امام رضا علیه السلام تنگ شده است. هر سه شنبه دلم را راهی جمکران می کردم تا با امام زمانم پیمان ببندم که من هم هستم. اما تو با من کاری کردی که فهمیدم راهی را که هر هفته می رفتم از سر عادت نبود، از سر عشق بود. اینجاست که به امام زمانم نزدیک شدم و هر روز با خود گفتم استغفرالله ربی و اتوب و الیه.
