امام! مهربانتر از پدر
بسم الله الرحمن الرحیم
امام! پدری مهربان
حضرت سُلطان امام علیّ بن موُسی الرضا علیه السلام میفرمایند: ألإمامُ ألأنیسُ ألرَّفیقُ وَ ألوالِدُ ألشَفیقُ وَ ألاُمُّ ألبَرَّةُ بِألوَلَدِ ألصَغیِرِ. امام مونسی دلسوز، پدری مهربان و برادری همدل و همانند مادری نیک رفتار به فرزند صغیر خویش است.1 یک پدر دلسوز در مقابل فرزند خود احساس مسئولیت می کند و نگران او است. پدر، بیش از آنکه به فکر راحتی خود باشد، به آسایش فرزندانش می اندیشد و می کوشد تا بهترین امکانات را برای آنها فراهم آورد.
امام زمان علیه السلام محیط به عالم وجود است. شما هم هر موقع گرفتاری دارید -چه گرفتاری مادی یا معنوی- «یا بن الحسن» را فراموش نکنید. خودشان فرمودند: إِنّا غیرُ مُهمِلین لِمُراعاتکم و لا ناسینَ لِذِکرِکم؛2 من شما را رها نکردم و فراموشتان هم نکردم. خدا می داند فرمایش امام زمان علیه السلام عین فرمایش پیغمبر صلی الله علیه و آله است؛ یعنی همین طور که طبق آیه قرآن سوره نجم: آیات 3 و4؛ پیغمبر هر چه می گفت، وحی الهی بود، امام زمان علیه السلام هم هرچه بگوید، وحی الهی است؛... حضرت نماینده خدا در عالم وجود است.
اگر این باشد که هست، وای بر احوال ما! در محضر حضرت چقدر معصیت کردیم! خدا شاهد است و همه را می داند. خدایا! قسمت می دهیم به اشک های چشم امام زمان علیه السلام که پرونده گذشته ما را بایگانی کن. به حرمت امام زمان علیه السلام، به برکت امام زمان علیه السلام، به اسم امام زمان علیه السلام، ما را بیامرز. آمین3.
امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) خطاب به شخصی به نام زُمَیْله میفرماید: «ای زمیله! هیچ مؤمنی نیست که بیمار شود، مگر اینکه به مرض او مریض میشویم و اندوهگین نشود مؤمنی، مگر اینکه به خاطر اندوه او، اندوهگین گردیم و دعایی نکند مگر اینکه برای او آمین گوییم و ساکت نماند مگر اینکه برایش دعا کنیم. 4 حضرت مهدی علیهالسلام از همه شما، مردم را بیشتر پناه میدهد و از همه شما علمش افزونتر و رحمت و لطفش از همه فراگیرتر است5 لذا امام تجلّی رحمت خدا است که در وسعت سینه او، کران تا کران عشق به انسانها موج میزند و اگر قهر دارد بر گروهی اندک است که نه انسان، بلکه گرگهای انساننمایی که زندگی بشریت را با درنده خوئی خود زشت و سیاه کردهاند و روشن است که قهر با اینان، عین مِهر است با مردمان وگرنه او میر مهر است نه امیر قهر.
از امام صادق علیه السّلام نقل شده که فرمود: وَ اللَّهِ إِنَّی أرحَمُ بِکُم مِن أنفُسِکُم؛6 به خدا سوگند من نسبت به شما از خود شما مهربانترم. و همچنین از پیامبر اکرم صلوات الله علیه وآله نقل شده که فرمودند: امام همچون پدری مهربان می باشد.7
بنابراین امام به دلیل شدت رأفت و محبتی که نسبت به پیروانش دارد، بیشترین اتصال و ارتباط را با شیعیان خود دارد و به دلیل همین محبت و دوستی فزاینده است که در غم و رنج آنها شریک است مانند مادری که به دلیل شدت دوستی و ارتباط با فرزندش به هنگام بیماری او، بیمار میشود؛ چنانکه با بهبودی و شادی او نشاط پیدا میکند زیرا که فرزند، همچون جان شیرین برایش عزیز و دوست داشتنی است. نتیجه اینکه جنسِ محبّت امام با سایر محبتها متفاوت است. محبتی است خالص و بیمنّت و بینهایت و محبتی است که نه به زبان که در دل و اعماق جانِ او نهفته است و به همین دلیل با همة وجود و با جسم و جان با شیعیانش پیوند دارد.
سید بن طاووس میگوید: در سامرا بودم، شبی هنگام سحر شنیدم که مولایم مهدی اینگونه دعا می کند. خدایا به حق آنکه با تو مناجات کرد و به حق آنکه در خشکی و دریا تو را خواند، بر فقرای مومنین به غنا و ثروت و بر بیمارانشان به شفا و سلامتی و بر زندگانشان به لطف و کرم و بر امواتشان به بخشش و رحمت و بر مسافران و غریبانشان به بازگشت به وطنهایشان همراه با سلامتی، تفضّل فرما.8
مُفضّل از امام صادق علیه السلام نقل میکند که حضرت(علیه السلام) فرمودند: اگر به مـا اجازه داده شود که مردُم را از مقام و منزلت خود نزد خُـداوند آگاه سازیم، تاب و توان آن را نخواهند داشت. مُفضّل میگوید از امام صادق(علیه السلام) پرسیدم: آیـا نظر شما در مورد علم و دانش است؟ حضرت فرمودند: علم کمترین مرتبه ی آن است. همانا امــام آشیانه ی اراده ی خُـدای مُتعـال است. نمی خواهد به غیر آن را که خُـدا بخواهد.9
امام زمان علیه السلام: خدایا؛ شیعیان ما را از شعاع نور ما و بقیّه ی طینت ما خلق کردهای، آنها گناهان زیادی با اتکاء بر مُحبّت به ما و ولایت ما کردهاند، اگر گناهان آنها گناهی است که در ارتباط با توست از آنها بگذر که ما را راضی کردهای و آنچه از گناهان آنها که در ارتباط با خودشان است، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حقّ ماست به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنم نجات بده و آنان را با دُشمنان ما در خشم و سخط خود جمع نفرما.10
هر کسی برای امام زمانش دعا کند، امام مهربانیها نیز برای او دعا میکند و نه تنها برای او دعا میکند و طلب حاجت دارند؛ بلکه بر دعاهای او نیز آمین میگوید و زمینه استجابت آنها را فراهم میکنند.
برای ظهور مولا و برطرف شدن موانع ظهور، زیاد دعا کنید.
مولای مهربانم!
چه خوش باشد که دلدارم تو باشی انیس و مونس و یارم تو باشی
دل پر درد را مرهم تو سازی شفای جان بیمارم تو باشی
منابع:
1- مسند ألامام رضا(ع)، عطاردی عزیزالله، ج1، ص69 – بحار ألانوار، مجلسی مُحمّدباقر، ج25، ص125
2- احتجاج، ابومنصور احمد بن علی طبرسی، مشهد، نشر مرتضی، 1403 ق، ج 2، ص 497.
3- برگرفته از سخنرانی آیت الله ناصری
4- ارشاد القلوب، ج 2، ص 282
5- مهر بیکران ص30 به نقل از اثبات الهداه 7/75
6- بحارالانوار، ج۴۷، ص ۷۸٫
7- کافی: ج:1 ص:407 ح:8
8- مهج الدعوات، ص ۵۲۳٫
9- بحارألانوار، مجلسی مُحمّدباقر، ج25، ص385 – ألمحتضر، حسن بن سُلیمان حلّی، ص128
10- مُلحقات کتاب انیس العابدین، مُحمّد بن مُحمّد الطبیب - نجم الثاقب، مرحوم مُحدث نوری(ره)،باب هفتم، حکایت نوزده