جبهه اقـــدام

بسم الله الرحمن الرحیم

دعای چهلم از صحیفه سجادیه:

هنگاهی که خبر مرگ کسی را به امام زین العابدین (علیه السلام) دادند آن حضرت مطالبی فرمودند که ما به فراز‌هایی از آن اشاره می‌کنیم تا مگر از خلال آن کلمات نورانی دلهای خفته امان بیدار شود و به خود آئیم و به پایان کار و راه خویش بیشتر بیاندیشیم و از عواقب گناه و عصیان بر خدا بهراسیم و تا دیر نشده و در به رویمان بسته نشده است به حول قوه خداوند متعال خود را از آلودگی‌ها بیرون کشیم و سر انجام به حیات طیبه دست یابیم؛ إن شاءالله:

بارالها، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از آروز‌های طولانی بر کنار دار و آرزو‌های را با عمل درست و صالح ما کوتاه کن تا به پایان بردن ساعتی را از پی ساعتی، .... و رسیدن گاهی را به گاهی آرزو نکنیم و ما را از فریب آرزو‌ها در سلامت دار، و از گرفتاریهایش در امان دار و مرگ را همیشه پیش چشم‌های ما مجسم کن و یادش را گهگاه در خاطر ما میار (بلکه همیشه به یادآن باشیم) و از اعمال شایسته، عملی برای ما قرار ده که با آن، بازگشت به سویت را (با همه سرعتش) کند شماریم و برای به سرعت رسیدن به کوی تو حرص ورزیم به طوری که مرگ برای ما، محل انس و آرامش باشد که با آن انس می‌گیریم و جای الفت و دوستی باشد که به سوی آن مشتاق باشیم و خویشاوندان نزدیکی باشد که قرب به او را دوست بداریم. پس هر زمان که مرگ را بر ما فرود آوری، ما را از دیدارش خوشبخت ساز، ....، وآن را دری از در‌های آمرزش خود و کلیدهای رحمت خویش قرار ده، ما را در زمره هدایت شدگانی بمیران که گمراه نشوند، .....، و توبه کنندگان که معصیت ننمایند و بر گناه اصرار نورزند..... هیچ انسانی از مرگ و سفر به جهان دیگرچاره ای ندارد،  که این جهان مزرعه ای برای آن جهان است و انسان زارع و کشاورز اعمال، آنچه را از خوب و بد در این مزرعه کاشته، بدون شک در آن جهان محصولش را به صورت بهشت و جهنم برداشت خواهد کرد. (صحیفة سجّادیّه، دعای چهلم)

حضرت علی علیه السلام در کلام (۴۲) نهج البلاغه چنین فرموده اند:

أَیُّهَا النَّاسُ آن أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَیْکُمُ اثْنَانِ اتِّبَاعُ الْهَوَى وَ طُولُ الْأَمَلِ فَأَمَّا اتِّبَاعُ الْهَوَى فَیَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ أَمَّا طُولُ الْأَمَلِ فَیُنْسِی الْآخِرَةَ. (نهج البلاغه، خطبة ۴۲)

ای مردم! ترسناک ترین چیزی که از آن بر شما خائفم دو چیز است: پیروی از هوی و هوس و آرزو‌های طولانی، اما تبعیت از هوی و هوس، انسان را از راه حق باز می‌دارد و آرزو‌های طولانی آخرت را به دست فراموشی می‌سپارد. و در ادامه همین کلام، حضرت چنین می‌فرمایند: آگاه باشید دنیا به سرعت پشت کرده و به قدر ته مانده ظرفی که آب آن را ریخته باشند بیشتر از آن باقی نمانده است! به هوش باشید که آخرت رو به ما می‌آید. دنیا و آخرت هر کدام فرزندانی دارند، بکوشید از فرزندان آخرت باشید نه از فرزندان دنیا، زیرا در روز رستاخیز هر فرزندی به مادر خویش ملحق می‌گردد. هم اکنون هنگام عمل است نه حساب، و فردا وقت حساب است نه عمل!

هر کس بخواهد برای مرگ آماده شود، لازمه آن ایمان و معرفت و ادای دیِن نمودن و انجام واجبات و دوری کردن از محرمات و گناهان و داشتن اخلاق حسنه است.

هنگاهی که امیرالمؤمنین علیه السلام ازجنگ صفین بر می‌گشتند، به قبرستانی پشت شهر کوفه رسیده و فریاد برآوردند: ای اهل دیار ترس آور و قرار گرفته‌های در خاک و قبرهای تاریک، ای اهل غربت و تنهایی ای اهل وحشت، شما که بر ما در مرگ پیشی گرفتید و ما به شما ملحق می‌شویم اما خانه‌های شما را دیگران ساکن شدند و با زنان شما دیگران ازدواج کردند و ثروت شما تقسیم شد، این خبری بود که ما داشتیم چه خبری پیش شما است؟ سپس رو به یاران کرده، فرمودند: اگر اجازه سخن داشتند به شما خبر می‌دادندکه بهترین توشه برای سفر به آخرت، تقوا است.