اشغال سیاسی تحت پوشش معاهدات بین المللی
قراردادهای بین المللی، برای نابودی کشورهای در حال توسعه و به خصوص کشورهای اسلامی!
توافقنامه اقلیمی پاریس، با شرکت ۱۹۵ کشور جهان، با هدف (به ظاهر) کاهش انتشار گازهای گلخانهای، در ۲۲ آوریل سال ۲۰۱۶ در مراسمی در نیویورک به امضا رسید.
محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان نیز به نمایندگی از دولت جمهوری اسلامی ایران این توافقنامه را امضا کرد و مجلس شورای اسلامی نیز همسو با دولت در تاریخ ۲۳ آبان ۱۳۹۵ کلیات و جزئیات آن را تصویب کرده و این مصوبه به شورای نگهبان فرستاده شد...
اما چند ماه بعد آمریکا به عنوان قدرت اول اقتصادی دنیا و دومین تولیدکننده بزرگ گازهای گلخانهای پس از چین، به بهانه ناعادلانه بودن این توافقنامه، در تاریخ یازدهم خرداد سال ۱۳۹۶، این توافق را زیرپا گذاشت و اعلام کرد که ایالات متحده از توافق زیست محیطی پاریس (Paris climate accord) خارج میشود!! رئیس جمهور آمریکا دلیل خروج از این توافقنامه را مغایرت با منافع آمریکا عنوان کرد و اضافه کرد که خروج از این معاهده صنایع زغال سنگ و نفت را رونق خواهد بخشید.
اما هدف اصلی این قراردادها و توافقنامه ها ؟!
حضرت امام خامنه ای در مورد اینگونه معاهدات و کنوانسیون های بین المللی فرمودند: «این معاهدات ابتدا در اتاق های فکر قدرت های بزرگ و برای تأمین منافع و مصالح آنها پخت و پز میشود و سپس با پیوستن دولت های همسو یا دنباله رو یا مرعوب، شکلِ به ظاهر بینالمللی میگیرد بهگونهای که اگر کشور مستقلی مانند ایران، آنها را قبول نکند او را مورد هجوم شدید قرار میدهند که مثلاً ۱۵۰ کشور پذیرفته اند شما چطور آن را رد می کنید؟… هیچ ضرورتی ندارد با استناد به این مفاد به کنوانسیون هایی بپیوندیم که از عمق اهداف آنها آگاه نیستیم یا میدانیم که مشکلاتی دارند.»۱
پشت پرده توافقنامه پاریس
توافقنامه اقلیمی پاریس نیز از جمله قراردادهایی ست که زمینه اشغال سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشورهای در حال توسعه را برای استعمارگران صهیونیستی آسان و مهیا میکند. در این روش، کشورها به صورت فیزیکی اشغال نمی شوند؛ بلکه با مجموعه ی گسترده ای از توافقنامهها، معاهدات و قوانین بینالمللی و جهانی چنان به بند کشیده میشوند که چارهای جز اطاعت از قوانین و ارزش های غربی ندارند. ژنرالها و افسران نظامی در این جنگ اقتصادی نیز، لباس کارشناسان اقتصادی، مشاوران حقوقی، تحلیلگران سیاسی و.. را به تن کرده و عنوان حقوق بشر، نجات کشورها و یا نجات زمین را یدک میکشند!!!
(به عنوان مثال؛ جریمه غیرمنصفانه نقدی ایران توسط فیفا به خاطر پوشیدن لباس مشکی تماشاچیان و برگزاری مراسم عزاداری سرور و سالار شهیدان بین دو نیمه بازی ایران و کره جنوبی سال ۹۵. ایران باید جریمهای معادل ۴۵ هزار فرانک سوئیس به فدارسیون جهانی فوتبال بپردازد! چرا؟ چون طبق قوانین فیفا این کار خلاف قانون است)
لوران فابیوس (یهودی زاده ای که در سال های مختلف سمت هایی چون نخست وزیری، رئیس پارلمان و وزارت امورخارجه فرانسه را داشته است و در دوران نخستوزیری خود به علت فروش فرآوردههای خونی آلوده به ایران، باعث شیوع ایدز و هپاتیت در ایران شد)، این توافق را تاریخی خواند و گفت: «تصویب این سند، چرخشی تاریخی و فرصتی استثنائی است که برای ما پیش آمده است.» این در حالی است که حتی جیمز هانسن که در کشورهای غربی به عنوان پدر تغییر اقلیم جهان شناخته میشود، حاضر به تأیید کنفرانس پاریس نیست و این توافقنامه را راه حلی برای جلوگیری از تغییرات اقلیمی نمیداند.
با یک بار مطالعه این توافقنامه و اندکی اطلاعات فنی، میتوان فهمید که این توافقنامه چندان ارتباطی به آلودگی هوا ندارد و تنها برای کنترل کشورهای در حال توسعه است. متأسفانه عمل به چارچوب های توافقنامه پاریس، می تواند به افشای اطلاعات کشور از جمله اطلاعات نظامی و امنیتی در فضای بین المللی منجر شود و از طرفی اجرای این تعهدات در قالب کاهش استفاده از نفت و گاز، محدودیت در ساخت نیروگاه ها با سوخت فسیلی، پالایشگاه ها، مجتمع های پتروشیمی بوجود می آورد که مغایر با سیاست های کلی نظام و مانعی برای تحقق اقتصاد مقاومتی و محدودیتی در مسیر پیشرفت کشور است. و بدتر اینکه امکان خروج از این توافقنامه به سادگی امکان پذیر نیست زیرا با پذیرش این توافقنامه امکان خروج تا سه سال منع شده است. لذا هر زمان که ایران اقدام به خروج از آن کند، اولا تا یکسال فرآیند خروج، بطول می انجامد در ثانی در این یک سال امکان اینکه جرائمی و تحریم های اقتصادی و سیاسی ای که تاکنون مشخص نشده و به اعضاء کنفرانس در سال های آتی موکول شده است بر ایران تحمیل شود!!!
پذیرش این توافقنامه چه سودی برای ایران دارد؟
با پذیرش این توافقنامه، در سال های آتی مجبوریم اطلاعات مربوط به تک تک واحدهای صنعتی و غیرصنعتی حتی صنایع نظامی و امنیتی کشور و سامانه های هشدار دهنده زودهنگام و آمادگی اضطراری، و... که همگی مصرف کننده انرژی و منتشر کننده دی اکسید کربن محسوب می شوند را به دشمنان خود بدهیم!!!
با یک نگاه گذرا به متن این توافقنامه متوجه خواهید شد که تمرکز اصلی این معاهده بر روی کشورهای در حال توسعه است و این کشورها عمدتا کشورهای اسلامی هستند!!! آلودگی و خسارتی که کشورهای توسعه یافته بر زمین وارد کرده اند را کشورهای در حال توسعه و اسلامی باید جبران کنند!! بیشترین آلودگی زیست محیطی را کشورهایی چون چین، روسیه و آمریکا تولید کرده و میکنند، اما آمریکا و روسیه این توافقنامه را امضاء نکرده اند!!! عجیب نیست که دولت ایران با این عجله این قراداد را امضا کرده و مجلس نیز بالفور آن را تصویب کرده است؟!!
جناب رئیس مجلس! چگونه این توافقنامه را برای تصویب در مجلس به رای گذاشتید که حتی دفتر اقتصادی مرکز پژوهشهای مجلس اطلاعی از آن نداشت؟!! در حالی که تصویب بسیاری از طرحها در مجلس مراحل سخت و پیچیدهای دارند، سرعت تصویب این توافقنامه نشانه دست های پشت پرده در مجلس نیست؟!!
جناب ظریف! چرا قبل از امضای این توافقنامه، که یک موضوع فوق تخصصی در اقلیم شناسی ست از هیچ مشاوره یا استادان اقلیم شناس، که تعداد آن ها در کشور کم هم نیستند، استفاده نکردید؟!!
ظاهرا تبعات منفی این معاهده سنگینتر از برجام خواهد بود چرا که مواردی همچون میزان توسعه یافتگی کشور، قدرت ما در نظام بینالملل و امثال آن را تحت تاثیر قرار داده و میزان تعهداتی که دادهایم به نظر بیشتر از برجام خواهد بود.
اگر سیاستمداران ما با همین فرمان در امضای معاهدات بین المللی جلو بروند و چشم بسته و بدون مشورت با صاحب نظران امر توافقات بین المللی مشکوک یا حداقل غیر سودمند برای کشور را امضا کنند، بعید نیست در سال های آینده کشورهای استعمارگر کل مشکلات جهان را بر گردن ایران بی اندازند و بگویند که تمام مشکلات زیر سر جمعیت ایران است باید جمعیت کشورتان را کم کنید و جلوی افزایش جمعیت را بگیرید!!! (کما اینکه پنهانی و غیر مستقیم در حال اجرای این هدف نیز هستند)
اما سخن آخر اینکه؛ اگر مسئولان محترم یک پنجم هزینه ۵۲ میلیارد دلاری که برای اجرای این توافقنامه لازم است(!) را، خرج اجرای نکات زیست محیطی در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی و معادن و بهبود کیفیت بنزین کنند، میتوانیم به راحتی جلوی تولید گازهای گلخانهای را به سهم خود بگیریم و دیگر لازم به شکستن کمر اقتصاد ایران نیست...!!!
رحمت خدا بر خمینی کبیر که فرمود: این سازمانهایی هم که درست کردهاند برای خودشان، همه برای منفعت غرب است. هیچ برای مظلومها نیست. شما شاید در طول این مجالسی که اینها درست کردهاند، یک جا پیدا نکنید که اگر آمریکا یا دیگران که قدرتهاشان زیاد است، منافعش با یک مملکت ضعیفی تصادم پیدا بکند، اینها یک کاری برایشان کرده باشند. [...] در طول پنجاه و چند سال که ما گرفتار این مسائل و مصایب بودیم، این مجلسها برای ما چه کردند اینها همین است که یک وقتی منافع بزرگها [ایجاب] بکند، اینها... به نفع بزرگها فعالیت بکنند؛ حفظ بکنند. و یک کلاهی هم سر ما بگذارند، به این که یک همچون مجالسی هست، و شوراهای امنیت هست، و سازمان ملل هست، و این چیزهایی است که برای ما درست کردند. و ما را میخواهند بازی بدهند. و ما هم بازی میخوریم.۲
اما کو گوش شنوا؟!!!
اتابکی
۱- ۳۰ خرداد ۱۳۹۷
۲- صحیفه امام خمینی » جلد ۱۱ » صفحه ۵۰