بسم الله الرحمن الرحیم

امام خامنه ای: فضای مجازی خیلی مهم است. در مسئله فضای مجازی، آنچه از همه مهم‌تر است، مسئله شبکه ملی اطلاعات است. متأسفانه در این زمینه کوتاهی شده، کاری که باید انجام بگیرد، انجام نگرفته؛ این [طور] نمی‌شود. اینکه ما به‌عنوان اینکه نباید جلوی فضای مجازی را گرفت، در این زمینه‌ها کوتاهی کنیم، این مسئله‌ای را حل نمی‌کند و منطق درستی هم نیست»1

عده ای ساده انگار یا مغرض با هوچی گری سعی دارند این مفهوم را در جامعه القا کنند که ایجاد شبکه ملی اطلاعات به معنای قطعی اینترنت در ایران است، در صورتی که به هیچ وجه اینگونه نیست و این ادعا کذب و از اساس دروغ است، چراکه با راه اندازی شبکه ملی اطلاعات، شبکه ای مستقل در کشور ایجاد می شود و اینترنت جهانی با ضوابط و قوانین کشور مدیریت خواهد شد. این استقلال باید ذیل شبکه‌ای با امکان عرضه انواع محتوا و خدمات ارتباطی سراسری برای آحاد مردم با تضمین کیفیت صورت گیرد. متاسفانه در همین گام نخست شاهد هستیم که نه در حوزه محتوا و نه در حوزه خدمات، استقلال مدنظر و لازم و کافی محقق نشده است. امروزه برخورداری از شبکه ملی اینترنت یکی از اصول مهم حفظ و ارتقای «منافع ملی» محسوب می‌شود.

هر لحظه تعلل برای تحقق و پیاده‌سازی کامل یا متناسب شبکه ملی اطلاعات به معنی خسارت‌های غیرقابل جبران است. بحث امنیت سایبری، مباحث امنیت داده‌ها و اطلاعاتی کاربران، مباحث مرتبط با محتوا و تهاجم محتوایی که در این بستر در حال رخ دادن است و بی‌پناهی مخاطبان در فضای رها شده مجازی از اصلیترین مباحث است.

مردم عزیز! مسئله شبکه ملی اطلاعات از نان شب هم واجب‌تر است. هیچ تغییری در میزان دسترسی‌های شما به فضای اینترنت ایجاد نمی‌شود. فقط شما در محیطی امن‌تر حضور خواهید داشت. به نتیجه رسیدن هرچه سریع‌تر شبکه ملی اطلاعات را باید به یک خواست ملی تبدیل کنیم. بسیاری از کشورها بعد از افشاگری‌های اسنودن به فکر تحقق شبکه ملی اطلاعات در خاک خود افتادند، امروز این مهم به جهت انواع تهدیدات جدی سایبری از هک حساب‌های دولت‌ها تا ورود به حساب کاربران و لشکرکشی فیک نیوزها جهت مهندسی افکار عمومی موضوعی جدی‌تر شده است. اساساً مبحث تأمین امنیت، موضوع مهم و کارویژه شبکه ملی اطلاعات است. شبکه ملی اطلاعات این امکان را فراهم می‌کند که تهدیدکنندگان و از بین برندگان اقسام امنیت را در کشور محدود و مسلوب کند تا شهروندان در فضای اینترنت فعالیت و زندگی بی‌مخاطره‌ای داشته باشند.

وزارت ارتباطات و در نهایت دولت مخاطب اصلی مصوبات شورای‌عالی فضای مجازی بوده و هست. خواسته‌ی ما از وزارت ارتباطات و دولت ظرفیت‌سازی، قابلیت‌سازی و بالابردن سواد رسانه‌ای مردم است که چرا باید از پلت‌فرم‌های داخلی استفاده کنند، نه اینکه متولیان آن وزارتخانه مقاله بدهند که پلت‌فرم مهم نیست و لزومی ندارد که به پلت‌فرم توجه کنید و بروید محتوا تولید کنید. محتوا را ملت تولید می‌کند. این محتوایی که الان ملت تولید می‌کند چرا باید در پلت‌فرم خارجی مانند تلگرام و اینستاگرام و توئیتر و فیس بوک و... باشد. این مأموریت از نه سال پیش به وزارت ارتباطات داده شد که این کار را انجام دهد، امّا متأسفانه در این‌باره اراده‌ای نمی‌بینیم.

در حال حاضرپلت‌فرم‌های پیام‌رسان خارجی (مانند واتس اپ، اینستاگرام، تلگرام، فیس  بوک و توئیتر) بیش از پنجاه درصد ترافیک بین‌الملل کشور را اشغال کرده‌اند. این درصد اشغال میتواند بسیار کم و محدود شود. از چه طریق؟ از طریق ایجاد ظرفیت در خدمات داخلی و پلت‌فرم‌های داخلی که متأسفانه بحث پلت‌فرم داخلی اصلا برای این آقایان معنایی ندارد. تازه مقاله هم می‌نویسند که ما باید روی پلت‌فرم خارجی کار کنیم و مخاطبمان را در جهان پیدا کنیم!!!

اینکه از ظرفیتی که در پلت‌‌فرم‌های خارجی برای مخاطب قراردادن مسلمانان جهان و برای ایرانیان خارج از کشور، باید استفاده کنیم؛ قبول. اما بحث اصلی این است که برای نظام آموزشی‌مان‌، نظام اطلاع‌رسانی‌مان‌، نظام رسانه‌ای‌مان و... باید طبق مصوبه‌ی شورای‌عالی فضای مجازی و طبق ابلاغیه‌های رهبر انقلاب در داخل هم فراهم کنیم.
کره جنوبی در دهه 1990 شبکه ملی پرسرعت را شروع کرد و در حال حاضر 80 درصد پهنای باند این کشور داخلی است و نیازی به استفاده از اینترنت خارجی ندارد. این در حالی است که 80 درصد پهنای باند در ایران متکی به خارج کشور (آمریکا) است و ارتباطات کشور از طرف خارجی ها مدیریت می شود و این کاملا بر خلاف آموزه های دینی «وَلَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلًا»2 و نص صریح قانون اساسی «اصل نهم» است.3

 با این تفاسیر پس شبکه ملی اطلاعات نداریم!

ادامه دارد...

1. (بیانات در تاریخ 22 خرداد 1396)
2. (آیه 141 سوره نساء)
3. اصل نهم قانون اساسی: در جمهوری اسلامی ایران آزادی و استقلال و وحدت وتمامیت ارضی کشور از یکدیگر تفکیک ناپذیرند و حفظ آنها وظیفه دولت و آحاد ملت است. هیچ فرد یا گروه یا مقامی حق ندارد به نام استفاده از آزادی به استقلال سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی وتمامیت ارضی ایران کمترین خدشه ای وارد کند و هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور آزادی های مشروع را، هر چند با وضع قوانین و مقررات، سلب کند.